نی محزون

امشب ای ماه به درد دل من تسکینی  

                                        آخر ای ماه تو همدرد من مسکینی  

کاهش جان تو من دارم و من میدانم 

                                          که تو از دوری خورشید چه ها میبینی 

تو هم ای بادیه پیمای محبت چون من  

                                             سر  راحت ننهادی به سر بالینی 

هر شب از حسرت ماهی  من و یک دامن اشک 

                                                    تو هم ای دامن مهتاب پر از پروینی 

همه  در چشمه ی مهتاب غم از دل شویند 

                                        امشب ای مه تو هم از طالع من غمگینی 

من مگر طالع خود در تو توانم دیدن  

                                            که توام آئینه ی بخت غبار آگینی    

نی محزون مگر از تربت فرهاد دمید 

                                          که کند شکوه ز هجران لب شیرین 

تو چنین خانه کن و دل شکن ای باد خزان  

                                               گر خود انصاف کنی مستحق نفرینی