تقدیم به کسی که منطقش بیشتر از احساسشه..........

مزار  دل  ................... 

تو چه دانی که به من چه میگذرد  ...........

که چنین روز و شب ز من دوری ...................... 

من سزاوار مهربانی تو .................... 

نیستم ........... جان من ......... تو معذوری.................. 

تو چه دانی که آه حسرت من ............... 

    چه روانسوز  آتشی شده است ........................  

   تو چه دانی که شعله ی این آه .............. 

چه شررهای سرکشی شده است .................... 

تو چه دانی چو گریم از غم تو ................... 

بند بند تنم چسان لرزد ................... 

تو چه میدانی چو میبرم نامت ................... 

پیش چشم من این جهان لرزد ............................ 

تو چه دانی چگونه می نالم ................. 

ناله این نیست شیون است ای دوست ......................... 

شیون روح داغ دیده ی من .................. 

بر مزار دل من است ای دوست ........................ 

تو چه دانی چو گاهی میگویی .................. 

که تو را بیش از این نخواهم خواست .................... 

در سر من چه شور و غوغایی ................ 

در دل من چه آتشی بر پاست ...................... 

تو چه دانی که بی خبر ماندن ............... 

ز عزیزان  چه عاقبت سوز است ..................... 

تو چه دانی به چشم مهجوران ............... 

سالها کمتر از شب و روز است .................... 

تو چه دانی که عمر بی فرجام ................. 

این نفس چون گذشت ....... با ما نیست .................. 

گر  شدی مهربان  همین  دم شو .................... 

که  آنچه  امروز  هست .........  فردا نیست