پاداش

 

چنان  زد اتشم با بی وفایی   

                                    که بیزارم دگر از اشنایی 

 ز  هر  بیگانه ای بیگانه تر شد  

                                       میانه ما خدایا کن خدایی 

 مرا چون ناشناسان دید و بگذشت  

                                            که ...  بگذشته است ز  ین بی اعتنایی 

 چه کردم که اینچنین بگریخت از من  

                                              چه نا موزون  زد  اهنگ جدایی 

  بر  او دل بستم و شد خصم جانم  

                                         روا  بر من نبود این نا  روایی 

  نمیدانن قدر یکدلی  را  

                                     گرفتاران  درد خود نمایی 

  کشیدم انچه از دست دلم بود  

                                         ز  من  یا  رب بگیر این با صفایی 

  همان  بهتر که  روز  و شب از او دور  

                                                  بسوزم با نوای  بی  نوایی 

جفا  را  با  وفا پاداش  بخشند  

                                        مقیمان  حریم  کبریایی