برهوت

در مورد هیچ چیز در برهوت تنهایی

برهوت

در مورد هیچ چیز در برهوت تنهایی

نوروزتان پیروز  

 

      هر روزتان نوروز

  

ادامه مطلب ...

سکوت ای مادر فریادها

 

من سکوت خویش را گم کرده ام ......... 

 

لاجرم در این هیاهو گم شده ام ................ 

 

من که خود افسانه میپرداختم عاقبت افسانه ی مردم شدم ..... 

 

ای سکوت ای مادر فریادها  

 

ساز جانم از تو پر آوازه بود.......... 

 

تا در آغوش تو راهی داشتم ... چون شراب کهنه شعرم تازه بود 

 

در پناهت برگ و بار من شکفت ........ 

 

تو مرا بردی به شهر یادها ........  من ندیدم خوشتر از جادوی تو  

 

ای سکوت ای مادر فریادها  

 

گم شدم در این هیاهو گم شدم تو کجایی تا بگیری داد من  

 

گر سکوت خویش را میداشتم زندگی پر بود از فریاد من !  

 

                         فریدون مشیری

خفقان

مشت میکوبم بر در  پنجه می سایم بر پنجره ها  

 

من دچار خفقانم خفقان ........ من به تنگ آمده ام از همه چیز ..... 

 

بگذارید هواری بزنم آی.............!  

 

با شما هستم این درها را باز کنید ........! 

 

من به دنبال فضایی میگردم .... لب بامی ... سر کوهی .... دل صحرایی 

 

که در آنجا نفسی تازه کنم ...... آه میخواهم فریاد بلندی بکشم ...... 

 

که صدایم به شما هم برسه ! من به فریاد همانند کسی که نیازی به تنفس دارد  

 

مشت میکوبم بر دیوار ...... پنجه می سایم بر پنجره ها ....... محتاجم .... 

 

من هوارم را سر خواهم داد !  چاره ی درد مرا باید این داد کند ........ 

 

از شما خفته ی چند چه کسی می آید با من فریاد کند ...............

غریب

به دوستی نتوان تکیه این زمان کرد 

 

                         به روی آب نمی باید آشیان کرد  

 

به هر چی مینگرم بی ثبات و لرزانست  

 

                 تفاوتی نکند رو به این و آن کردن  

 

چه جای شکوه ی دل همدمی نمی بینم 

                          

                                   در این غریبم چه می توان کرد 

 

برای یافتن یار یکدلی بگذشت 

 

                                تمام عمر عزیزم به امتحان کردن 

 

به جاه و مکنت خود تکیه آنچنان سست است 

 

                                      که اعتماد به یاران مهربان کردن

 

            

آخرین نقطه ! .........

 هر بار که مرا میدید ساعتها گریه میکرد ! 

 

 آخرین بار که به سراغم آمد دیوانه وار میخندید ! 

 

 وقتی حالت استفهام را در نگاه من دید با طعنه گفت : 

 

 تعجب مکن که چرا میخندم ... من دیگر آن زن سابق نیستم ! 

 

 بس بود هر چه تو قاه قاه خندیدی و من های های گریستم ! 

 

 تازه حرفش را تمام کرده بود که یکباره قطره اشکی سرگردان 

 

 در گوشه ی چشمش لنگر انداخت ؟ با طعنه گفتم : بنا بود 

 

   گریه نکنی ... پس این قطره اشک چیست ؟! اشک را با  

 

  دست پاک کرد و فیلسوفانه گفت : این ؟ قطره اشک 

 

  نیست ! نقطه است ! میفهمی ؟ (نقطه ) ! این آخرین 

 

  نقطه ایست که به آخرین جمله ی آخرین فصل کتاب 

 

  ایمانم به عشق مردان گذاشتم ! من دیگر به هیچ 

 

   چیز مردان ایمان ندارم ! ...... جز ......... 

 

             به یکپارچه چگیشان در نامردی ! ............ 

 

                      کارو