اشک رز

دلم از این همه گرفتاری اینهمه .....  گرفته بود . 

رفتم سراغ دوستم ..... گفتم : بیا بخاطر یک لحظه  

فراموشی پیمانه ای چند می  بزنیم . 

به زیر درخت رزی که تنها درخت خانه ی ما بود پناه بردیم  

هنوز اولین پیمانه ی شراب را سر نکشیده بودم که  

یک قطره آب  از شکستگی یک شاخه ی سر شکسته  

به دامنم فرو غلطید .....  با تعجب از دوستم پرسیدم : 

 - این قطره چه بود ؟ از کجا بارید ؟ در آسمان  که از ابر خبری  

نیست .........   دوستم پاسخی داد ....  که روحم  را تکان داد ....... 

    گفت : درخت رز است  که گریه میکند  !  میخواهد به ما  

بفهماند  !  که بی انصافها لا اقل خون مرا  جلوی چشم 

 من نخورید ......... 

 بر گرفته از کتاب شکست سکوت از کارو