• باز هنگام جدایی در رسید 
•  
• سینه ها لرزان شد و دلها شکست  
•  
• خنده ها در لرزش لبها گریخت  
•  
• اشکها بر روی رویا ها نشست 
•  
• چشم جان من به ناکامی گریست  
•  
• برق اشکی در نگاه او دوید 
•  
• نسترنها سر به زیر انداختند  
•  
• ماه را ابری بکام خود کشید  
•  
• تشنه... تنها ... خسته جان ....آشفته حال  
•  
• در دل شب می سپردم راه خویش  
•  
• تا بگریم در غمش دیوانه وار  
•  
• خلوتی میخواستم دلخواه خویش 
•  
•  
•  
• فریدون مشیری
•  

دریا

• سینه ی من دریاست .................  
• 
•  
• دریایی که در شکستگی امواج ناراحتش که  
•  
• نشانه ای از شکستگی پشت زندگیست . 
•  
• نامی... نشانی از بلمها و کشتیها نیست .......... 
•  
• کشتیها و بلمهای این دریای تک افتاده ی گمنام  
•  
• که سینه ی من است .... میلیونها تابوت بی قواره  
•  
• است ...... میلیونها تابوت بی قواره ای که در هر  
•  
• یکیشان میلیونها آرزوی گور گم کرده غنوده است . 
•  
• سینه ی من دریاست ....................  
•  
• دریایی که هیچ اقیانوس تا آنجا که مربوط به عصیان  
•  
• امواج است ....  هرگز حریفش نبوده است ........ 
•  
•  
•  
• اینم نوشته ای بود از کتاب ماسه ها و حماسه ها ی کارو 

داستان

• کشاورزی الاغ پیری داشت که یک روز اتفاقی به درون یک چاه بدون آب افتاد. 
• کشاورز هر  چه سعی کرد نتوانست الاغ را از درون چاه بیرون بیاورد.
   
• پس برای اینکه حیوان بیچاره زیاد زجر نکشد، کشاورز و مردم روستا  
•  
• تصمیم گرفتند چاه را  با خاک پر کنند
•  
•  تا الاغ زودتر بمیرد و مرگ تدریجی او باعث عذابش نشود.
   
• مردم با سطل روی سر الاغ خاک می ریختند اما الاغ هر بار خاک های  
•  
•  روی بدنش را می تکاند و زیر پایش می ریخت و وقتی خاک زیر پایش بالا می آمد، 
•  
•  سعی می کرد روی خاک  ها بایستد.
•  
• روستایی ها همینطور به زنده به گور کردن الاغ بیچاره ادامه دادند و الاغ هم همینطور به  
•  
• بالا آمدن ادامه داد تا اینکه به لبه چاه رسید و در حیرت کشاورز و روستائیان از چاه بیرون  
•  
• آمد ...
•  
• نتیجه اخلاقی : مشکلات، مانند تلی از خاک بر سر ما می ریزند و ما همواره دو انتخاب  
•  
• داریم: اول اینکه اجازه بدهیم مشکلات ما را زنده به گور کنند و دوم اینکه از مشکلات  
•  
• سکویی بسازیم برای صعود! 

ای گریزان

 

     من و تنهایی و غمهای سیاه ................ 

        تو و راهی به دیار دگری ................ 

         در  دلم آتش و خون می جوشد ............... 

          وای بر من که ز دل بی خبری ....................... 

            مکن آزاد  مرا  ای  صیاد ....................... 

           نپرد مرغک بشکسته پری ...................... 

              بی تو دل هیچ نیرزد بخدا .................. 

               صدفی مانده تهی از گوهری .................... 

               تو و آن دل که کشد زار مرا .................... 

            بی تو ای دوست من و چشم تری ...............

             تو و بیگانگی و تلخی و قهر ................. 

             من و اشکی که ندارد ثمری ...................... 

             من چو یک شاخه افتاده به خاک ............ 

            تو گریزان چو نسیم سحری .....................

              آن چنان از  بر  من  میگذری ............... 

             که  ز  کوئی گذرد  رهگذری ...................... 

             بعد من باز کجا خواهی یافت ............... 

            زین  دل غم  زده  دیوانه تری .......................... 

          ترسم آن روز بجویی دل من ............... 

          کز    {  مریم  }  هیچ نباشد اثری .....................   

موج

ز  دام سینه ام دل میگریزد ..................... 

گل من ....  دیگر از گل میگریزد .......................... 

مده پندش که این دیوانه ی عشق ............................. 

ز نیرنگ  تو عاقل میگریزد ............................ 

چنان موج هراسانی شب و روز .......................... 

ز  دریا  و ز ساحل  میگریزد .................... 

ز هر قیدی بجز بند محبت ............................ 

بود هر چند مشکل میگریزد ................ 

هم از خصمان عاقل می هراسد ...................... 

هم از یاران جاهل میگریزد ................... 

چه سازم با دل دیوانه ی خویش ....................... 

ز من هم گاه  این  دل میگریزد .....................